A=ja
B=nee
C=ik weet niet
Zo vaak vind ik van mezelf dat ik een keuze moet maken. De juiste keuze. Wanneer ik het dan nog niet weet dan vind ik daar wat van. Net als vroeger wanneer ik een proefwerk moest maken. Antwoord C was een keuze van de looser.
“Jij gelooft in God, dus jij gaat naar de hemel. En ik geloof in niks, dus komen we elkaar na de dood, na de dood nooit meer tegen” (Stef Bos). En opeens is daar het besef. Het besef van de enorme spagaat en de invloed op mijn leven. Het vasthouden en de angst om te verliezen in de verbinding naar anderen. Hoe eenzaam ik me voelen kan bij de man die mijn vader is. De reden om dit te delen is omdat mensen zich er in zouden kunnen herkennen…
Herken je dat? Dat je opstaat en jezelf voorneemt om er een fijne dag van te maken. En halverwege de dag glipt het ergens tussen je vingers vandaan… Ergens heb je je laten beïnvloeden door gebeurtenissen, meningen van anderen of van jezelf. Apart toch? Jij neemt je voor om er een mooie dag van te maken, en uiteindelijk loopt het anders. Hoe loyaal ben je dan nog aan jezelf? Naar mijn mening moet je jezelf veel vaker op de dag afvragen: “Hoe gaat het eigenlijk met mij? Ben ik nog op het pad wat ik mij voorgenomen had?” En vooral “Waar geef ik op aan mijzelf?”
Steeds meer ben ik ervan overtuigd dat stil zitten en de rust opzoeken je meer gaat opleveren dan maar doorgaan en volharden. Stap uit de trein, ga zitten, sluit je ogen en kijk naar binnen.
Hoe egoïstisch is het om van een ander te zeggen dat ie egoïstisch is?
Egoïsme heeft in onze maatschappij een negatieve bijklank gekregen. “Je moet er vooral eerst voor een ander zijn, en dan pas aan jezelf denken…” Mocht je de omgekeerde route kiezen, dan ben je vooral fout bezig. Ik sta ervoor dat egoïsme goed is. Egoïsme betekent dat je in de eerste plaats aan jezelf denkt. Goed voor jezelf zorgt. Nadenkt over wat goed is voor jou. Liefde voor jezelf.
De angst om te verliezen
Van wensen en bezit
Terwijl waar je dan werkelijk aan opgeeft
Niet van buiten, maar van binnen zit
De twijfel
Is het begin
De innerlijke roep
Om een verandering
We zetten ons zelf klem. Klem met aannames en concepten uit een verleden. Gun je jezelf de ervaring en de kracht om hier los van te komen?
We houden vast aan de vorm. Dat is wat we weten. Dat is wat we zien. Dat is wat we willen. Het geeft ons houvast. Vertrouwen. Als de vorm staat voor vertrouwen, hoe graag zou je dan willen dat die verandert?