Precies op dat randje zit de magie

Ik wil meer balans in mijn leven.
Sta jezelf toe om uit balans te zijn.

Ik ben op zoek naar rust.
Sta jezelf toe om de onrust te ervaren.

Ik wil meer vertrouwen.
Sta jezelf toe om onzeker te mogen zijn.

Ik wil weten wie ik ben.
Sta jezelf toe om te zien wie je nu bent.

Ik wil meer in contact zijn met mezelf.
Sta jezelf toe om uit contact te zijn.

Ik wil meer controle over mijn leven.
Sta jezelf toe om uit controle te zijn.

Is het oké om uit balans te zijn?

Hij is midden vijftig en voelt continu een hoge spanning in zijn lijf. Het gevoel altijd onderweg te zijn, altijd iets te “moeten” voor werk of gezin… Het put hem uit. Hij is moe, een hoge bloeddruk, te zwaar, pijn in z’n kop en in z’n lijf. Hij wil dit niet meer. “Ik wil zo graag wat meer rust en balans in mijn leven…”. Waarop ik hem vraag: hoe is het voor je? Is het eigenlijk oké om uit balans te zijn?

Iedere keer dat je vindt dat je meer in balans, of meer in contact met jezelf zou moeten zijn dan dat je nu bent, ontken je iets wat er wel is. Daarmee raak je alleen maar verder van jezelf verwijderd. Du moment dat je jezelf toestaat om uit contact te mógen zijn, simpelweg omdat het zo ís, maak je weer contact met jezelf. 

Bijsturen

Wil je op koers blijven? Sta jezelf eerst toe om af en toe uit de bocht geslingerd te worden. Precies daar, op dat randje zit de magie. Door jezelf daar niet fout te maken; dat je het weer niet volgehouden hebt, het nog steeds niet kunt (“looser!”), niet geschikt bent en het wel nooit zal leren…

Maar juist door jezelf toe te staan dat moment te voelen en te leren zien als iets waardevols, omdat het je wakker en alert maakt over wat je ook alweer niet wilde én wat je verlangen werkelijk is. En je vervolgens de mogelijkheid gegeven wordt om weer bij te kunnen sturen. Als dat moment er niet zou zijn, of je wil het kosten wat het kost omzeilen of maskeren, dán zou je juist volledig uit koers raken.

Je kop begrijpt dit niet

Mocht het je na bovenstaande nou een duizelig gevoel geven in je hoofd: compleet normaal. Je kop begrijpt dit niet. Dat is oké. Je hoeft het niet te begrijpen, je hoeft het niet te snappen. Je hoeft alleen maar te zien dát het zo werkt. Dat stelt je in staat om steeds weer bij te kunnen sturen.

Streef niet naar balans. Sta jezelf eerst maar toe om uit balans te mogen raken. Je hoeft het niet meteen te kunnen. Het mag ook mis gaan. Het mag ook mislukken. Super waardevol. Stuur je daarna weer bij…