Verbaasd kijkt ze me aan. “Accepteren? Vraag je me nou om het zomaar te accepteren?” Ik zie haar denken. Dat kán toch niet? Als ik dit accepteer, dan geef ik toch op aan wat ik wil? Verbazing, maakt plaats voor verwarring. Verwarring en wanhoop: “Goed voor mezelf zorgen zeg je toch? Welnu, ik wil iets anders. Iets anders dan dít…”
Read More›