Gebeurt het wel eens dat je denkt en voelt; ik wil het anders…. Ik weet nog niet precies hoe, maar wat ik wel weet is dat dit het in ieder geval niet is…”? Of misschien heb je een heel duidelijk beeld van wat je wilt en rest alleen de vraag hoe je het tot realiteit kan brengen.
Vaak sneuvelen diepe verlangens in de strijd die aangegaan wordt met hardnekkige vaste patronen. En voelen deze patronen op een bepaalde manier zo comfortabel dat we liever op die manier overleven dan dat we besluiten daadwerkelijk de confrontatie met een nieuwe ervaring aan te gaan.
Hoelang blijf je nog deelnemen aan dit theater? Vraag ik. Ze is 27 jaar. Ze is al een paar jaar moe. Onlangs is uit onderzoek gebleken dat haar schildklier te traag werkt. Via haar huisarts heeft ze medicatie gekregen waardoor de schildklierfunctie in het bloed verbeterd is. Ze voelt zich echter nog niet heel veel beter. Bij doorvragen blijkt dat ze al 8 jaar in een baan zit waar ze wel heel goed in is, maar waar ze het absoluut niet naar haar zin heeft. Eigenlijk wil ze iets heel anders…
Maar al te vaak wordt verteld dat je vooral loyaal dient te zijn. Loyaal aan je familie, vrienden, werk… Omdat je dan betrouwbaar zou zijn.
En als je loyaal en betrouwbaar bent, dan word je gewaardeerd en goed bevonden door je omgeving. Jouw gevoel van voldoen wordt dan afhankelijk van het oordeel en de reactie van de ander. Dus blijf je je krampachtig aanpassen en gedragen, tot ver over je eigen grenzen heen, uit angst om niet te voldoen of afgewezen te worden.
Integriteit of oprechtheid is een veel waardevollere plek om vandaan te komen. Waardevol, maar niet eenvoudig. Je bent integer op het moment dat je doet wat je verkondigt. Dat je mond dezelfde richting op praat als dat je voeten lopen.
Maar al te vaak duwen we ongemak weg omdat het lastig, naar ingewikkeld of vervelend voelt. Continu op weg naar een beetje licht, wat warmte, ontspanning en geluk.
Ongemakkelijke gevoelens onderdrukken via werk, scrollen op je telefoon, fastfood, maar ook pijnstillers of antidepressiva. Ondertussen steeds zoekende naar datgene wat je wilt, maar wat er op dat moment niet is. In plaats van te kijken, voelen en onderzoeken wat er wél is.
Wat is er eigenlijk wel, wat je niet wilt zien of voelen? En als er dan pijn, onrust of misschien zelfs boosheid is, jezelf af te vragen wat er dan zo pijnlijk of ongemakkelijk is. Wat wil daar nu daadwerkelijk gewild worden?
Je hebt geleerd om je aan te passen. En vooral om je te gedragen. Volgens aangeleerde gedachten, regels en patronen. ‘Als je maar goed je best doet en je komt je verantwoordelijkheden en verplichtingen na, dan zal je voldoen of word je goed genoeg bevonden.’
Combineer dat met het gedachtengoed dat je goed voor de ander moet zorgen en jezelf vooral niet op de allereerste plek dient te zetten en je hebt alle ingrediënten om ieder contact met jezelf heel geleidelijk aan te gaan verliezen.
Je hebt behoefte aan ontspanning, toch ervaar je een gevoel van onrust.
Je gunt jezelf iets lekkers, maar toch knaagt er iets vanbinnen.
Je wilt beter voor jezelf zorgen, maar neemt er niet daadwerkelijk de tijd voor.
Wanneer draagt dat ene moment nou nog bij aan de relatie tussen jou en jezelf en waar wordt het een escape om een andere lastigheid niet aan te hoeven gaan?
Een waardevolle vraag die bij veel mensen voor onrust zorgt, waardoor ze uiteindelijk niet meer weten waar ze nu wel of niet voor moeten kiezen.
Iemand begeleiden in het zich sterker en weerbaarder maken en gezond blijven is niet hetzelfde als iemand proberen zonder al te veel problemen door het leven heen te loodsen. Pijn hoort bij het leven en het leven is hoe dan ook lijden: je bent kwetsbaar en je gaat dood.
Iets in jou wil het weten, kunnen snappen en begrijpen. Als je het weet, dan kan je iets doen en als je iets kunt doen, dan kom je op een betere plek uit dan waar je nu bent. Denk je…