Maar al te vaak zien we onze gedachten als dé waarheid of denken we dat we onze gedachten zijn. Meer dan 90% van wat je denkt is, als je kijkt naar feiten, niet waar. Dat komt doordat er twee soorten realiteit zijn. De eerste die is gebaseerd op aannames en concepten. Het zijn afspraken die we hebben gemaakt en die we vaak klakkeloos voor waar aannemen.
Angst en onzekerheid maken oude patronen en reflexen in ons wakker. Patronen die normaal gesproken wat dieper verborgen zijn, maar in de huidige omstandigheden heel duidelijk aan de oppervlakte komen. Patronen ook die je vaker ongemerkt toepast op die momenten dat het spannend, onzeker of ongemakkelijk wordt. De vraag is hoe je daar mee om kan en wilt gaan. Grofweg worden er op dit moment twee bewegingen zichtbaar.
De huidige omstandigheden (en noodzakelijke maatregelen) brengen je keihard in contact met de belangrijke waarden in jouw leven. De waarden vrijheid, gezondheid en vertrouwen. Hoe kan jij deze waarden ook nu in jouw leven invulling blijven geven zonder dat je daarbij afhankelijk wordt van de situatie om jou heen? Wat kan jij doen of laten om je vrij te blijven voelen terwijl je bewegingsruimte van buitenaf steeds verder beperkt wordt? Waar kan jij invloed uitoefenen om ervoor te zorgen dat je gezond bent en blijft en met zo min mogelijk kleerscheuren uit deze strijd komt? Hoe ga je om met onzekerheid en hou je contact met de plek van vertrouwen terwijl alles in jou schreeuwt om duidelijkheid en maar al te graag wil weten waar het aan toe is?
Van klacht naar kans; hoe kan jij koers houden en aan het roer blijven staan van jouw leven, ook wanneer het stormachtig en onzeker is?
“Ik weet het, ik moet het loslaten…” Ze kijkt alsof ze dé oplossing heeft gevonden. Haar houding heeft iets strijdlustigs. Het klinkt overtuigend en vastberaden. Tegelijkertijd voelt het ook alsof ze voorbij gaat aan iets anders. “Wat is het waar je aan vast houdt…?”, vraag ik haar. Ze kijkt me verbaasd aan. “Als je iets heel graag wil loslaten, dan betekent het dat je op dit moment ergens aan vast houdt…, kan je zien of voelen wat het is?” Ik hou vast aan het bekende. Ik wil heel graag zekerheid. “Wat merk je als je dat zegt?” Dan krijg ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Het grijpt me naar de keel. “Je mag de volgende zin herhalen: iets in mij vindt het heel spannend om het niet te weten…” Nadat ze de zin heeft uitgesproken vraag ik: “Wat merk je als je dat zegt?” Dan wordt het iets rustiger…