Mark; “Ik ben bang. Bang om ziek te worden. Bang om dood te gaan. Ik word bang van alle stickers, linten en schoonmaakmiddelen in de supermarkt. Ik mis mijn sociale contacten. Het maakt me angstig, somber en depressief…”
Irene; “Voor nu is het wel oké. Het is spannend, maar er gebeuren ook hele mooie dingen. Zoals de verbinding in ons gezin: tussen mijn kinderen en tussen mij en m’n partner. En straks… straks als alles weer vrijgegeven wordt, dan zal ik me wel weer op mijn werk storten...”
“Ik wil contact blijven maken met dat vlammetje”, zegt ze met tranen in haar ogen. “Dat vlammetje is mijn houvast. Het is de verbinding met het leven om mij heen. Als ik dat vlammetje maar kan voelen, dan voel ik mij goed….”
Wat wil je later worden? Alsof je iets moet wórden om iets te zijn… Je bént al, vanaf het moment dat je geboren werd. Een overtuiging die er langzaam aan is ingeslopen: als je nu maar je best doet, dan kan je later iets zijn. “Gelukkig” bijvoorbeeld. Met andere woorden; het geluk is niet hier, maar daar. Ergens op een plek in de toekomst. Als je maar hard genoeg werkt en goed genoeg zoekt. Dan…
“Ik wil meer balans in mijn leven! Meer balans tussen werk en privé… Als ik nou weet welke richting ik op kan gaan… Als ik nou helderheid heb… ”
De balans in jouw leven, waar is dat afhankelijk van? Gaat dat over een balans die gericht is op de situaties buiten jou? Of over een balans ín jou?
“Ik word soms gek van die onrust. Ik begrijp het gewoon niet. Ik kan echt gefrustreerd raken door de kleinste dingen. Op de meest onbenullige momenten krijg ik dan hartkloppingen of druk op de borst. Word dan boos en onredelijk naar de mensen om me heen. Ik wil weten waar het vandaan komt. Wat ik moet doen…”