Liever de realiteit van onzekerheid, dan een illusie van zekerheid 

Mark; “Ik ben bang. Bang om ziek te worden. Bang om dood te gaan. Ik word bang van alle stickers, linten en schoonmaakmiddelen in de supermarkt. Ik mis mijn sociale contacten. Het maakt me angstig, somber en depressief…” 

Irene; “Voor nu is het wel oké. Het is spannend, maar er gebeuren ook hele mooie dingen. Zoals de verbinding in ons gezin: tussen mijn kinderen en tussen mij en m’n partner. En straks… straks als alles weer vrijgegeven wordt, dan zal ik me wel weer op mijn werk storten...” 

Behoefte aan controle 

De één voelt zich misschien angstig, de ander kan de huidige omstandigheden juist heel erg waarderen. De één kijkt uit naar het moment dat alles straks weer “normaal” is, van de ander mag het nog wel even duren. Er wordt volop gespeculeerd over de pandemie. Feit is dat niemand het weet. Geen idee hoe de toekomst eruit zal zien. Iets in ons wil het heel graag weten. Iets in ons wil grip en heeft een grote behoefte aan controle. Het gaat niet komen. We hebben het nooit onder controle gehad en we gaan het ook niet krijgen.

De intentie om het te willen weten of onder controle te willen krijgen is logisch, omdat dat deel streeft naar zekerheid en vertrouwen. Het praktische resultaat is echter dat het nooit zekerheid zal geven. Het feit dat wat kan gebeuren altijd onvoorspelbaar zal zijn, is zó ongemakkelijk dat iets in ons daar zo snel mogelijk vandaan wil. De plek van niet-weten willen we het liefst vermijden door het voor ons uit schuiven, te verdringen of zo snel mogelijk op zoek te gaan naar oplossingen. Áls je al op een plek van vertrouwen uit wil komen, dan heb je eerst de onzekerheid waar te laten zijn: ik weet het niet en ik heb geen flauw idee… 

Onzekerheid ten aanzien van de toekomst

Zowel Mark als Irene kunnen zich onzeker voelen ten aanzien van de toekomst. Wat merk je als je de onzekerheid helemaal waar laat zijn? Irene: “Dan merk ik druk in mijn bovenbuik en spanning in mijn nek”. Als je de druk en de spanning zo groot laat zijn als dat het nu voelt, wat merk je dan? “Dan wordt het groter en heftiger.” Kijk of je de plek van nieuwsgierigheid in kan nemen, het kan blijven onderzoeken en dat je het ontmoet precies zoals het zich laat zien. Wat zie, merk of voel je dan? “Dan lijkt het wel alsof het minder heftig wordt…”. En als het minder heftig wordt, wat komt er dan voor in de plaats? “Dan wordt het lichter, rustiger ook…”.

Na een korte stilte wordt de rust weer verstoord door haar gedachten. Het deel in haar dat heel graag wil weten waar het aan toe is en wat het moet doen. Naast het gevoel van rust, ontstaat er nu opnieuw spanning. Kijk eens wat het met je doet wanneer je het er allebei laat zijn, zowel de rust als de spanning. Je hoeft de rust niet te omarmen om geen spanning meer te hoeven voelen en je hoeft de spanning niet van tafel af te vegen om de rust te kunnen blijven ervaren. Door daar als het ware in het midden plaats te nemen, wat gebeurt er dan? “Dan voel ik weer meer rust, lichter ook, meer ontspannen…”. 

Plek van leiderschap

Is deze rust, lichtheid en ontspanning afhankelijk van iets of iemand buiten jou of zit die ín jou? “Nee, die zit in mij”. Als het niet afhankelijk is van iets of iemand buiten jou, maar het zit ín jou, móet je dan in actie komen om op een plek van rust. lichtheid en ontspanning uit te komen? “Nee”. Kán je in actie komen? “Ja, dat zou kunnen”. Dus als de rust en ontspanning niet afhankelijk zijn van iets of iemand buiten jou, maar die zitten ín jou, en jij bent degene die kan beslissen of je wel of niet in actie komt, wie staat er dan aan het roer? “Ik”. Is het waardevol om aan het roer van jouw leven te staan, denk je? “Ja, absoluut”. En hier maak je contact met de plek van leiderschap. De plek waarin niet de omstandigheden bepalen, maar jij degene bent die bepaalt wanneer je wel of niet in actie gaat komen. 

Via onrust naar rust

Realiseer je je dat we op deze plek van rust en ontspanning zijn uitgekomen door eerst de onzekerheid, de druk en de spanning waar te laten zijn? Ze knikt. En je kop snapt hier niets van. Die denkt: druk en spanning?! Wegwezen hier! Die wil er zo snel mogelijk van weg, op zoek naar rust en ontspanning. Het is datzelfde hoofd dat daar zo snel mogelijk vandaan wil, dat je ook nodig hebt om de beslissing te nemen om te blijven. Zodat je via de onrust, de spanning, het ongemak in contact kan komen met waarden als rust, lichtheid en ontspanning. Zonder dat je daar persé afhankelijk bent van iets of iemand buiten jou.  

Kiezen voor vertrouwen

Je hoeft dat deel wat daar zo snel mogelijk vandaan wilt niet persé te veranderen. Je hoeft alleen maar te zien dát het zo werkt. En dat jij ervoor kiest om een andere afslag te nemen: een weg die meer gebaseerd is op daadwerkelijk vertrouwen. Maar al te vaak gaan we op zoek, waardoor onze blik gericht is op de toekomst en we er letterlijk overheen kijken, terwijl het vlak voor onze voeten ligt. De ingang is via het lijf, precies op de plek waar je nu bent. Waardevol dus om te leren blijven. Leren contact te maken met het ongemak omdat het je direct in verbinding brengt met vertrouwen, je kostbaarheid en jouw verlangen.  

De huidige tijd is onzeker, echter; dat is het altijd geweest. Enige verschil is dat je voorheen leefde in een illusie van zekerheid en nu geconfronteerd wordt met de realiteit van onzekerheid. Waardevol om dáár contact mee te maken, voordat je straks je vertrouwen weer haalt uit het willen controleren van de wereld om je heen.