Mark; “Ik ben bang. Bang om ziek te worden. Bang om dood te gaan. Ik word bang van alle stickers, linten en schoonmaakmiddelen in de supermarkt. Ik mis mijn sociale contacten. Het maakt me angstig, somber en depressief…”
Irene; “Voor nu is het wel oké. Het is spannend, maar er gebeuren ook hele mooie dingen. Zoals de verbinding in ons gezin: tussen mijn kinderen en tussen mij en m’n partner. En straks… straks als alles weer vrijgegeven wordt, dan zal ik me wel weer op mijn werk storten...”
“Ik weet het, ik moet het loslaten…” Ze kijkt alsof ze dé oplossing heeft gevonden. Haar houding heeft iets strijdlustigs. Het klinkt overtuigend en vastberaden. Tegelijkertijd voelt het ook alsof ze voorbij gaat aan iets anders. “Wat is het waar je aan vast houdt…?”, vraag ik haar. Ze kijkt me verbaasd aan. “Als je iets heel graag wil loslaten, dan betekent het dat je op dit moment ergens aan vast houdt…, kan je zien of voelen wat het is?” Ik hou vast aan het bekende. Ik wil heel graag zekerheid. “Wat merk je als je dat zegt?” Dan krijg ik een beklemmend gevoel op mijn borst. Het grijpt me naar de keel. “Je mag de volgende zin herhalen: iets in mij vindt het heel spannend om het niet te weten…” Nadat ze de zin heeft uitgesproken vraag ik: “Wat merk je als je dat zegt?” Dan wordt het iets rustiger…
We hebben afgeleerd om ons verlangen te volgen. Of te mogen volgen. Want stel je eens voor wat er niet allemaal zou kunnen gebeuren als je het anders gaat doen… Oef, dan raak je al je zekerheden kwijt …
De reis om afscheid te kunnen nemen van je verslaving gaat gepaard met het passeren van een aantal drempels. Je zult een aantal innerlijke draken moeten verslaan om uiteindelijk op die plek van rust uit te komen. Het strijden met deze draken is opnieuw zo spannend dat je daar het liefst vandaan wilt. En dat is waarom het zo’n verdraaid zware, lange en lastige weg kan weg kan zijn. Voor velen nog een soort utopia, het beloofde land vrij van verslavingen en een plek van rust en ontspanning. Het is waardevol om iemand de weg te vragen. Het liefst iemand die jou jouw eigen weg laat lopen en oog in oog laat komen met de draken die je tegenkomt.
We houden vast aan de vorm. Dat is wat we weten. Dat is wat we zien. Dat is wat we willen. Het geeft ons houvast. Vertrouwen. Als de vorm staat voor vertrouwen, hoe graag zou je dan willen dat die verandert?