Er is een weg waarbij je af blijft stemmen op de ander in de hoop op erkenning en goedkeuring. Waarbij je je verantwoordelijk blijft voelen voor de gevoelens en de behoeften van anderen en het nakomen van al je aangenomen verplichtingen.
Mark vindt het lastig om het gesprek aan te gaan met de ander. Bang voor het oordeel en voor de confrontatie. Bang om niet gezien, erkend of gewaardeerd te worden voor de persoon die hij is. Bang ook om gekwetst of afgewezen te worden. En dus stelt hij het uit, maakt hij zich kleiner en gaat hij met regelmaat over zijn eigen grenzen heen. In de hoop daar gezien en gewaardeerd te worden voor de persoon die hij is. Een logische strategie, want dan wordt hij niet gekwetst…
“Ik wil contact blijven maken met dat vlammetje”, zegt ze met tranen in haar ogen. “Dat vlammetje is mijn houvast. Het is de verbinding met het leven om mij heen. Als ik dat vlammetje maar kan voelen, dan voel ik mij goed….”