Liever drama dan leegte

Een jonge vrouw vertelt: “Soms voel ik me fysiek zo slecht, dat mijn gedachten met me op de loop gaan. Ik blijf dan piekeren. Er is altijd wel iets waar ik me druk over kan maken. Het lukt me alleen niet om uit deze vicieuze cirkel te stappen. Hoe kan ik me overgeven en meer ontspannen?”

Je kan niet besluiten “om in overgave te gaan”. Zodra je beslúit om in overgave te gaan, dan is het al geen overgave meer. Zo kan de beslissing om in overgave te gaan, of de beslissing bepaalde zaken “los te willen laten”, een verkapte vorm van controle zijn. Wat wel kan, is dat je de beslissing neemt om te zijn met precies datgene wat er op dat moment is. En je hebt een kostbaar instrument tot je beschikking dat je daar steeds weer opnieuw toegang toe kan geven: jouw lijf, jouw lichaam.

Voelen

Het voelen brengt je direct in het moment. Je kunt immers niet iets vóelen in het verleden. Wat je in het verleden voelde, voelde je toen in het moment nú. En zo kun je ook niet iets voelen in de toekomst; wat je in de toekomst zal gaan voelen, voel je dán in het moment nú. Je gevoel brengt je dus in contact met precies datgene wat er is, mits… je bereid bent om het ook daadwerkelijk toe te laten.

Mild

Binnen de kortste tijd zal je kop er iets van vinden en de neiging hebben om het langs de meetlat te leggen van hoe het vindt dat het zou-moeten-zijn, en probeert het via die weg weer de controle terug te pakken. Niet erg; ook dat deel heeft het beste met je voor. Ook dat deel wil niets liever dan dat jij je goed kunt voelen. Waardevol dus, om daar mild naar te blijven. Maar dat betekent niet dat het ook het beste voor je hóeft te zijn. Een subtiel maar waardevol verschil.

Weg van het ongemak

En datzelfde hoofd wat het liefst weg wil van het ongemak en het op zijn of haar eigen wijze wil controleren, datzelfde hoofd heb je ook nodig om ervoor te kiezen om te blijven. Te blijven met wat er wél is. Ook als dat lastig, pijnlijk of verdrietig is. Wanneer je contact kunt maken met datgene wat voelbaar is, precies zoals het zich aandient, dan glij je als vanzelf de plek van overgave in… En díe plek, die lijkt misschien aantrekkelijk, maar die is nog niet zo eenvoudig.

Bekend

Piekeren, gevoelens van stress of spanning kunnen zo normaal zijn geworden dat ze als een soort van comfortabel zijn gaan voelen. Je kop kiest dan onbewust iedere keer opnieuw voor “het drama”, omdat dat nu eenmaal bekend is en daardoor een soort van veilig voelt, ook al is het niet goed voor je. “Goed” in de zin van dat het bijdraagt aan de relatie tussen jou en jezelf.

Cirkel

Vergelijk het met de persoon die continu last heeft van hartkloppingen en niets liever wil, dan dat ie er vanaf komt. En wanneer die dan een keer rustig op de bank zit en er even geen hartkloppingen zijn, dan wordt ie onrustig en vraagt ie zich af waar ze gebleven zijn en of ie het wel goed voelt… Met als resultaat dat ie weer hartkloppingen krijgt. En zo houden we de cirkel in stand.

Leegte

Wanneer de nare dingen uit je leven weg zijn, dan betekent dat namelijk niet dat de ruimte die dan ontstaat automatisch wordt opgevuld met iets “goeds”. Eerst ontstaat er een leegte. En die leegte kan zo ongemakkelijk voelen dat we het zo snel als mogelijk weer op willen vullen met datgene wat ons dan maar het meest bekend is. Zelfs als dat niet kloppend is voor je.

Iets nieuws ontstaan

Ga maar na hoe snel je gewend bent om een lege woonkamer direct in te richten zoals je gewend bent en het aangeleerd gekregen hebt; daar de bank, daar de televisie, daar de keuken… De vraag is of je kan zijn met precies datgene wat er ís, zonder het meteen weer in te willen vullen. En daar dan te blijven. Zodat, heel langzaam, vanuit daar iets nieuws kan ontstaan, waarvan je de mogelijkheid en het bestaan nog niet afwist, maar wat wel volledig in lijn is met wat goed en kloppend is voor jou…