Het vader- en moederschap duurt maar kort

Wat maakt dat je dat blijft doen? Vraag ik aan Femke, een jonge moeder van twee pubers. Ze wil meer rust in haar leven, maar een combinatie van een baan en een gezin belemmert haar in het nemen van meer tijd en ruimte voor zichzelf, waardoor ze steeds over haar eigen grenzen heen gaat. “Ik moet er toch ook voor hun zijn, ik ben tenslotte hun moeder…” Want, als je er niet voor hen bent, wat dan? “Dat vinden ze niet fijn…” En als ze dat niet fijn vinden, wat is er dan wel? “Dan voelen ze zich alleen. Of boos, of verdrietig…”. Dus wat je eigenlijk zegt is dat jij verantwoordelijk bent voor hun geluk? Ze glimlacht; “Ja… eigenlijk wel…”

Van vaderschap en moederschap naar ouderschap

Hoelang duurt het vaderschap? Vraag ik. Ze kijkt me verbaasd aan waarom ik deze vraag stel. Ik vervolg; het vaderschap duurt maar heel kort. Namelijk vanaf het moment dat je seks hebt tot het moment dat de zaadcel de eicel binnendringt. Daar eindigt het vaderschap! Hoelang duurt het moederschap? Ze kijkt opnieuw verbaasd en antwoord: “Je hele leven?” Nee, het moederschap duurt on-ge-veer negen maanden, totdat het pasgeboren kind de baarmoeder verlaat en de navelstreng wordt doorgeknipt. Daar eindigt je moederschap…! Vanaf dat moment gaat het vaderschap en moederschap over in…. het Ouderschap. En ja, meestal zijn de ouders ook de biologische vader en moeder, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Om ons ouderschap als vader of als moeder kracht bij te zetten, gaat (meestal) de vader naar het stadhuis en krijgt daar zwart op wit hét bewijs waarmee je dan officieel kunt aantonen jij dé vader of dé moeder bent. Daarmee heb je dan ‘officieel toestemming’ gekregen om beter te mógen weten wat goed en kloppend is voor je kind, dan het kind zelf. Echter, van wie is het leven op het moment dat de navelstreng wordt doorgeknipt? Van het kindje zelf. 

Verantwoordelijk

Vaak voelen we ons als vader of moeder verantwoordelijk voor het geluk van ons kind. En de plek waar je vandaan komt staat niet ter discussie. Je intentie is heel helder; alles in jou heeft het beste met jouw kind voor. Je wil niets liever dan dat het zich goed voelt, lekker in zijn of haar vel zit en gelukkig is. Maar er ligt nog een laag onder. Stel dat je kind verdrietig is, en maak het maar heel groot; stel dat het aan lager wal raakt en dat het zich niet kan redden in deze maatschappij en zich heel alleen en ongelukkig voelt. Wat zegt dat dan over jouw moederschap? Met je kop zeg je misschien “helemaal niets”, maar de kans is groot dat je het gevoel hebt dat je gefaald hebt in je rol als vader of als moeder. En dat wanneer je zoon of dochter goed terecht is gekomen, in zijn of haar eigen onderhoud kan voorzien, succesvol is en een gelukkig leven leidt, dat je dan geslaagd bent in je vader- of moederschap! Kortom, iets in jou vindt het bijzonder lastig om te dealen met het verdriet en het ongemak van je kind. Het gaat dus in essentie niet alleen om hun geluk, maar zeker ook over je eigen geluk en je welbevinden als vader of als moeder… 

Identificeren met onze vader of moederrol

Maar al te vaak identificeren we ons met onze rol als vader of als moeder. Alsof we het “zijn”, maar je “bent” het helemaal niet. Het is een rol, een jas die je hebt aangetrokken. En op die jas heb je allemaal stickers geplakt zoals jij, en je omgeving, vindt waar je aan zou moeten voldoen om een goede vader of moeder te zijn. Meegenomen uit je opvoeding, aangeleerd door je ouders, door de maatschappij en vervolgens klakkeloos voor waar aangenomen. Maar het zijn concepten, ideeën, meningen. Het is niet dé waarheid en al helemaal niet wie je “bent”.  

Liefde, veiligheid en geborgenheid

In essentie is je rol als ouder dat je je kind liefde, veiligheid en geborgenheid geeft. Dat ze te eten en te drinken hebben, een dak boven hun hoofd. Gaaf als ze naar school kunnen en studeren. Maar dat is het! De rest is de kers op de taart! Laat je niet verleiden om de discussie aan te gaan over wat je allemaal wel of niet zou moeten doen om een goede vader of moeder te zijn. De lijst van dingen die je niet hebt gedaan zal altijd langer zijn dan de lijst van dingen die je wel hebt gedaan. Dus iedere keer wanneer je dié boksring binnenstapt, dan is dat een strijd die je hoe dan ook gaat verliezen. Don’t go there! 

Intentie

Schiet niet in de reflex om altijd maar perfect bevonden te moeten worden in je rol als vader of als moeder. Je komt vanuit de allerbeste intentie. Er is nog nooit een kind ongeschonden uit zijn jeugd gekomen.. En natuurlijk heb je daar je verantwoordelijkheid als ouder te pakken, wat vooral gaat over veiligheid en geborgenheid. Maar durf je ook te dragen in je eigen ongemak en op een gegeven moment te zeggen: Dit is het. Dit is wie ik ben. Dit is het hele pakketje en je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar dit is wat je krijgt van mij als moeder of vader. En dat je er vervolgens voor jezelf bent op die momenten dat het niet zo wordt gezien en dat dat pijnlijk, verdrietig en alleen mág voelen.  

Jij bent wie jij bent. Je vervult jouw rol als vader of als moeder op de best mogelijke manier. Vanuit jouw allerbeste intentie.