De waarom-vraag: vooral voer voor je hoofd, maar niet voor je hart

Waarom lukt het me dan niet? Mijn verlangen naar een gezond gewicht, naar een fijne relatie met eten. Het is zo groot. Ik wil het zo enorm graag. En waarom val ik dan toch steeds weer terug? Waarom ga ik dan toch weer, steeds opnieuw, voor de bijl? Stop ik het toch weer in mijn mond en verdwijnt het toch weer over mijn lippen in dit lijf.

De waarom-vraag gaat je hier niet helpen. De waarom-vraag zal je niet de oplossing brengen. De waarom-vraag brengt je regelrecht naar je hoofd. Je hoofd, die heel graag wil weten waar het aan toe is. Hoe het in elkaar zit. Die wil het heel graag snappen. Want als je het wéét, dan kan je er immers ook iets aan doen. Kennis is macht. Weten geeft controle. Althans… dat denk je.

Oude patronen herhalen

Met weten ga je hier echter niet de cirkel doorbreken. Als ik je vertel dat het komt doordat je daar iets anders ontloopt of niet wil voelen, dan nog geeft het je geen oplossing. En al komt het omdat je vroeger te weinig aandacht hebt gekregen, je vader je 10 keer in de lucht heeft gegooid en je negen keer heeft gevangen… dan nog vertelt het je niet hoe je dan wel een andere relatie met eten kunt krijgen. Een relatie die je op een andere manier voedt dan dat het nu doet. Het antwoord op de waarom-vraag gaat je niet vertellen hoe je het dan wel zou kunnen bereiken. Het gaat je de oplossing simpelweg niet brengen.

Alles wat wij weten, alle kennis die wij vergaard hebben, komt tot stand op basis van wat ons is verteld en wat we meegemaakt hebben. De optelsom van overdracht van kennis en opgedane ervaringen. Uit welk domein komt dat? Uit het verleden, heden of de toekomst? Uit het verleden… Het verleden; is dat oud of nieuw? Oud… Wil je oude dingen blijven herhalen, of wil je vooral iets nieuws leren? Als je op een nieuwe plek uit wilt komen, dan gaat dat alleen via de plek van niet-weten. Er is geen andere mogelijkheid. En je kop zal er alles aan doen om je daarvan weg te houden.

Het onbekende is voor het hoofd namelijk potentieel bedreigend. En dus wil het weten waar het aan toe is. Het blijft nog liever oude patronen herhalen, ook al is dat slecht en ongemakkelijk, dan dat het daar stapt in de leegte van onzekerheid. Zelfs als dat een kans zou bieden op iets dat anders of misschien wel beter zou kunnen worden dan dat het nu is.

Dieetindustrie

En daar maakt de dieetindustrie gulzig gebruik van. Hoe bijzonder is het dat iets dat al zolang gepromoot wordt en nog altijd niet blijkt te werken, steeds maar weer opnieuw voor zoete koek als de waarheid aangenomen wordt? Alle verschillende diëten beloven de oplossing. Als je dit doet, dan krijg je dat. Als je je maar strikt houdt aan de voorschriften… En lukt het je niet: juist, dan heb jij niet goed genoeg je best gedaan: looser. En dus grijp je jezelf weer bij elkaar. En als je al je moed weer bij elkaar verzameld hebt dan ga je voor de zoveelste geluks- / dieetformule. Voer voor het hoofd dat heel graag vastigheid, duidelijkheid en overzicht wil.

Ben je bereid om iets anders te doen?

Vertel me eens; als iets al decennia lang verkocht wordt als dé oplossing, en het heeft bij zoveel mensen, zoveel jaren, nog steeds niet tot het gewenste resultaat geleid… Zou je dan kunnen zeggen dat het simpelweg niet werkt?
De oplossing zit niet in de waarom-vraag. De vraag is: ben je bereid om iets anders te doen. Ben je bereid om een stap te zetten die het hoofd met al zijn of haar beste intenties, niet begrijpt? Iets waarvan je de uitkomst nog niet weet en dat totaal anders is dan je gewend bent. Handvatten en inzichten te krijgen én nieuwe ervaringen op te doen die je mogelijk, heel misschien, absoluut op een andere plek zal brengen in jouw relatie met eten. Dé vraag is: ben je bereid?