Gevangen in een keurslijf dat vrijheid heet
Rijdend in de auto of lopend op het perron. Horden mensen met holle blikken in hun ogen. Rennend voor de trein of bus uit angst om deze boot zowel letterlijk als figuurlijk te missen. Want anders… Tsja, anders wat? Word je beoordeeld, of misschien wel ver-oordeeld. Eindeloos op zoek naar erkenning of waardering. Op zoek naar vrijheid. Te mogen zijn wie we ten diepste zijn.
Op zoek naar vrijheid
Het is als een gekkootje, opgesloten in een glazen kooi. Naarstig op zoek naar de uitgang. Hij blijft maar rennen en zoeken. Dan wordt het kooitje weggehaald, en blijft hij maar in hetzelfde vierkantje ronddolen. Op zoek naar vrijheid, terwijl hij allang vrij is. Gevangen in zijn eigen gedachten en aannames. Zo zijn ook wij maar al te vaak gevangen in onze mind. In ons keurslijf van moeten, oordelen, aannames, en overtuigingen. Steeds maar onderweg. In de overtuiging dat we ergens naartoe moeten om vrijheid te kunnen ervaren.
Hard studeren omdat het uitzicht zal geven op een baan. Focus op je werk met discipline en commitment. De baan waarmee je het geld kan verdienen om je succes, vrijheid en zekerheid te kunnen borgen. Zolang je maar (vol-)doet en in beweging bent heb je bestaansrecht. Word je erkend en gewaardeerd voor wie je bent. Of is het; voor wie je behoort te zijn? Als doen gelijk is aan bestaansrecht, dan kijk je wel uit om te stoppen met rennen. Je blijft in beweging uit angst om niet gewaardeerd of erkend te worden. Uit angst om gekwetst te worden. Om dit ongemak maar niet te hoeven voelen, overdekken we het met eten, drinken, sport, werk of met de illusies en waanbeelden op onze telefoon. En godzijdank hebben we een lijf. Een lijf dat eindeloos trouw is aan de bezitter ervan. Dat aan de bel trekt door het je letterlijk te laten voelen. Pijn in je lijf, pijn in je hoofd, misselijkheid, hartkloppingen, vermoeidheid, slecht slapen of ziekte. Jouw lijf dat je exact vertelt wat er wel en niet kloppend is in jouw leven. Mits je bereid bent om echt te luisteren.
Kijken naar wat er wel is
Maar al te vaak duwen we het ongemak weg omdat het niet passend, lastig, ongemakkelijk, naar, ingewikkeld of vervelend voelt. Continu op zoek naar een beetje licht, wat warmte, ontspanning en geluk. En niet alleen door voeding, werk en telefoon. Ook pijnstillers, maagzuurremmers, antidepressiva en zelfs de ademhalingsoefeningen, de meditatie en de yoga. De laatste drie worden steeds vaker ingezet met als doel om het ongemakkelijke gevoel niet te hoeven voelen. Bewustwording als de nieuwe antidepressiva-pil. Steeds zoekende naar datgene wat je wilt , maar er op dat moment niet is. Met andere woorden; je vrijheid en erkenning liggen niet hier, maar ergens anders. En dus blijf je zoeken en steeds maar in beweging. In plaats van te kijken naar wat er wel is. Wat is er eigenlijk wel, wat je niet wilt zien of voelen? En als er dan pijn en onrust is, jezelf af te vragen wat er dan werkelijk zo pijnlijk en ongemakkelijk is. Wat wil daar nu daadwerkelijk gewild worden?
Vrijheid, ontspanning, rust
Antwoorden die dan bij je op kunnen komen klinken misschien als vrijheid, ontspanning, rust, erkenning, waardering, mogen zijn wie je bent, geluk… De tegenstrijdigheid zit hem in het feit dat je lijf exact aangeeft wanneer deze waarden in je leven niet vervuld worden op een manier die kloppend is voor jou. Je lichaam geeft steeds het moment aan wanneer de grens overschreden wordt. Wanneer je teveel van je pad afwijkt. Wanneer het letterlijk pijnlijk, benauwend, angstig en verdrietig gaat voelen. Het vraagt je om wakker te blijven, alert te worden en te kijken wat er wél is en wat je écht wilt. In plaats van wat je zou moeten zijn. Je bént er namelijk al. Maar wat doen wij? We willen weg van het ongemakkelijke gevoel. Weg van de pijn. En blijven maar ronddolen als de gekko in zijn glazen kooi die er allang niet meer is. Gevangen in zijn eigen gedachten. Continu in beweging. Je grens overschrijdend, afwijkend van je koers. Een route die je ziek maakt.
