Hoelang blijf je nog deelnemen aan dit theater? Vraag ik. Ze is 27 jaar. Ze is al een paar jaar moe. Onlangs is uit onderzoek gebleken dat haar schildklier te traag werkt. Via haar huisarts heeft ze medicatie gekregen waardoor de schildklierfunctie in het bloed verbeterd is. Ze voelt zich echter nog niet heel veel beter. Bij doorvragen blijkt dat ze al 8 jaar in een baan zit waar ze wel heel goed in is, maar waar ze het absoluut niet naar haar zin heeft. Eigenlijk wil ze iets heel anders…
Is de weerstand welkom? Is het welkom als het tegenzit? Als het totaal anders loopt dan je verwacht had? Misschien wel tegen het onredelijke aan, onrechtvaardig zelfs… Is het dan nog steeds welkom?
Het oordeel van de ander is áltijd waardevol. Ook wanneer dat niet zo voelt. Sterker nog; zelfs als het oordeel van de ander lijnrecht tegenover jouw gedachten en gevoelens staat, is het van enorme waarde. Mits je afgestemd bent op jouw lichaam. Jouw lijf vertelt je exact wat wel en niet kloppend is voor jou zolang je bereid bent om ernaar te luisteren.
De eerste stap op weg naar vertrouwen bestaat eruit dat je eerst bereid bent om contact te maken met onzekerheid. Met onrust of zelfs met angst. Een groot deel van onze onzekerheid ontstaat doordat we heel hard ons best doen om het huidige moment te willen controleren. Ergens vinden we dat wat ín het moment plaatsvindt, niet zou mogen of moeten gebeuren. Met andere woorden: we willen iets anders dan er op dat moment is… Je vindt dat je sterk en vol vertrouwen moet zijn, maar de realiteit is dat je onzeker bent en dat je het spannend vindt… En daar wil je zo snel mogelijk vandaan. De strategie zoals je die aangeleerd hebt gekregen is dan vooral om door te zetten, te pushen en vol te houden. In de overtuiging via die weg zekerheid, voldoening, geluk, rust en zelfs gezondheid te verkrijgen.
“M’n kop kan me gek maken”, zegt Rob. “Zolang ik bezig ben of sport dan gaat het wel, maar zodra ik alleen ben en wanneer ik even niets te doen heb, dan gaat het maar door. In de avond of als ik in de nacht wakker wordt, dan krijg ik het niet meer rustig. Ademhalingsoefeningen, meditaties, niets lijkt dan meer te helpen…”
Wat werkt er niet in jouw leven? Vraag ik. Dat ik het te druk heb in mijn werk en dagelijkse leven. Ik ben altijd gehaast. Opnieuw stel ik de vraag: en wat werkt daar niet in? Dat er teveel van mij gevraagd wordt. Door mijn werkgever, door mijn klanten, de mensen om mij heen. En wat werkt daar niet in voor jóu? Dat ik regelmatig over mijn grenzen ga. En welke prijs betaal je daarvoor? Dat ik me niet lekker voel. En als je je niet lekker voelt, hoe voel je je dan wel? Niet fijn. En als je je niet fijn voelt, hoe dan wel? Ja, eh… ongemakkelijk, niet blij…
Ze is midden twintig. Ze voelt zich angstig, heeft geen vertrouwen meer, geen energie. Nu zit ze hier voor mij; “Ik ben in paniek. Ik durf niemand meer te vertrouwen. Ik ben niet meer wie ik ben. Ik ben mezelf volledig kwijt. Ik voel me leeg, doof, afgestompt. Ik wil dit zo niet voelen. Dit is niet wie ik ben. Ik wil iets anders”.
Met het recept in de hand vervolg je je weg. Niet beseffende dat zowel de dokter als jij zojuist een afslag hebben gemist. Dat het diezelfde weg is die mede de oorzaak is van de klacht waarvoor je gekomen bent.
Wat is het tegengestelde van liefde? Het eerste dat wellicht in je opkomt is “haat” of “boosheid”.
Maar wat dacht je van “weerstand”? Weerstand tegen wat er is. Dat je eigenlijk iets anders zou willen. Datzelfde geldt voor zelfliefde; weerstand tegen wat er is in jou. Het onderdrukken van je angst, boosheid, verdriet, frustratie… Het onderdrukken van deze emoties kan uiteindelijk leiden tot onderdrukking van je immuunsysteem.
Verbaasd kijkt ze me aan. “Accepteren? Vraag je me nou om het zomaar te accepteren?” Ik zie haar denken. Dat kán toch niet? Als ik dit accepteer, dan geef ik toch op aan wat ik wil? Verbazing, maakt plaats voor verwarring. Verwarring en wanhoop: “Goed voor mezelf zorgen zeg je toch? Welnu, ik wil iets anders. Iets anders dan dít…”