De fuik van liefde

Hij zit tegenover mij in mijn praktijk. Een man van eind dertig. Zijn werk – wat hij altijd graag deed – gaat niet meer. Hij is tijdelijk weg bij zijn gezin. Weet niet meer wat ie moet doen. Iets in hem roept om een verandering. Om vrijheid. Geluk. Een andere kracht houdt hem op de plek waar hij staat. Schuldgevoelens. Het goed willen doen. Gezien willen worden voor wie hij daadwerkelijk is. Zijn partner laat weten wat ze wil. Als hij in staat zou zijn om aan haar wensen tegemoet te komen, dan zouden ze het toch prima hebben samen? Zij houdt toch immers ook rekening met zijn behoeften? Zij respecteert hem toch ook? Waarom lukt het dan niet om haar ook te respecteren? Beiden zijn een fuik ingezwommen. Zonder dat ze er erg in hebben. Een doodlopend pad. De verbinding met lijstjes en oordelen belangrijker gemaakt dan de verbinding met henzelf. Uit liefde voor de ander…

Afnemende bewegingsvrijheid

Wanneer we geboren worden hebben we alle vrijheid, alle mogelijkheden. 100% potentie om iets van ons leven te maken. Al snel merken we dat, als we de veiligheid, liefde en waardering willen behouden, we dienen te voldoen aan de grenzen die onze ouders stellen. Onze bewegingsvrijheid wordt daarmee iets kleiner. Dan gaan we naar school. Daar ontdekken we dat, als we goed bevonden willen worden door de leerkracht, we ons aan de afspraken binnen de klas dienen te houden. Onze bewegingsvrijheid wordt nog iets kleiner. We krijgen vriendjes, vriendinnetjes, gaan studeren, werken. En overal gelden nieuwe regels. En als we aan de regels voldoen ontvangen we waardering, erkenning en liefde. Onze bewegingsvrijheid neemt verder af…

Rekening houden

Dan treffen we een partner. En binnen de relatie geven we aan hoeveel liefde we voelen voor de ander. Na een begin van verliefdheid ontdek je kleine verschillen bij elkaar die je nog prima kan hanteren. De liefde is immers groot. Dan komt er een moment waarop je ervaart dat je het lastig vindt om met bepaald gedrag, wensen en verlangens van je partner om te gaan. Je maakt dit kenbaar: “ik merk dat ik het lastig vind als jij ieder weekend zo lang gaat sporten. Ik zou het fijn vinden als je rekening houdt met mij…”. Met andere woorden: als je mij respecteert, en oprechte liefde voelt voor mij, dan houd je rekening met mij. Want als we allebei rekening houden met elkaar, er voor elkaar zijn, dan hebben we een fijne, warme en betrouwbare relatie. En onze bewegingsvrijheid wordt ongemerkt nóg iets kleiner…

Keurslijf

Totdat je nog maar een hele kleine ruimte over hebt, waarbinnen je probeert met man en macht je gevoel van vrijheid te behouden. Je ontkomt echter niet aan het gevoel van benauwdheid, de druk, het keurslijf waar je onbewust in terecht bent gekomen. Iedere gedachte aan meer vrijheid wordt door de heersende regels, gedachtes, aannames en oordelen van jezelf en elkaar resoluut afgestraft. Dan hou je niet genoeg van haar… Pas je aan, toon respect, houd rekening en terug je hok in. Vroeg of laat neemt de druk en spanning verder toe. Je gaat meer sporten. Je mood drug serotonine neemt toe, net als je adrenaline en je cortisol waardoor je de stress en spanning van de benauwdheid beter kan handelen. Of je gaat meer drinken. Je verdooft de spanning, het lijf kan ontspannen en opnieuw kan je het corset waarin je leven plaatsvindt beter hanteren.

Relatie met jezelf

We hebben de relatie met onze lijstjes, oordelen, meningen én daarmee de relatie met de ander ongemerkt belangrijker gemaakt dan de relatie met onszelf. En de prijs is hoog. Verminderde stemming, meer stress, lichamelijke klachten, slapeloosheid, verslavingen aan sport of middelen als alcohol. Deze verslavingen zijn niet “fout”, zoals vaak door partners of de persoon zelf wordt gezegd. Deze verslavingen zijn een noodzaak om te kunnen overleven in de kleine ruimte die we nog over hebben. Een manier om de relatie met de ander te kunnen behouden. Zou het vanuit dat oogpunt zelfs een daad van liefde kunnen zijn?

Waarden

Welke waarden zijn van belang bij de waarde “liefde”? En bij “gebondenheid” of “vrijheid”? En hoe zit dat voor jou bij de waarde “respect”? Hoe zou het zijn wanneer we onszelf gaan dragen? Op die momenten dat we oog in oog komen te staan met eigenschappen van onze partner (of familie, vrienden, collega’s) die we lastig vinden. Dat je niet zegt: “Ik vind dit lastig. Ik vind dat jij uit respect en liefde voor mij, je aan moet passen aan mij”. Maar in plaats daarvan zegt: “Ik vind dit lastig. Ik gun jou jouw vrijheid en ik ga kijken hoe ik met deze lastigheid om kan gaan”. En dat je andersom kijkt of je met de ander nog een liefdevolle relatie aan kan gaan wanneer je trouw blijft aan jezelf. Met beiden daarmee ook de vrijheid om uiteindelijk eventueel uit de relatie te stappen.

Dekmantel

Onder de dekmantel van liefde, respect en waardering beperken we ongemerkt elkaars vrijheid. Uit angst om de verbinding met de ander te verliezen. En de prijs is hoog. Iedere dag dat je thuiskomt merk je aan je lijf dat je ongemerkt een fuik binnen gezwommen bent. Vraag is hier hoe je met jezelf en elkaar om wilt gaan. Welke verbinding is uiteindelijk het meest belangrijk? De verbinding met elkaars lijstjes en oordelen? Of de verbinding met jezelf?