Gebeurt het wel eens dat je denkt en voelt; ik wil het anders…. Ik weet nog niet precies hoe, maar wat ik wel weet is dat dit het in ieder geval niet is…”? Of misschien heb je een heel duidelijk beeld van wat je wilt en rest alleen de vraag hoe je het tot realiteit kan brengen.
Vaak sneuvelen diepe verlangens in de strijd die aangegaan wordt met hardnekkige vaste patronen. En voelen deze patronen op een bepaalde manier zo comfortabel dat we liever op die manier overleven dan dat we besluiten daadwerkelijk de confrontatie met een nieuwe ervaring aan te gaan.
Als je iemand als vriend of vriendin hebt, wiens vriendschap je niet aan zou raden aan je ouders of je eigen kinderen, wat maakt dan dat je het toch in stand houdt?
Er is een weg waarbij je af blijft stemmen op de ander in de hoop op erkenning en goedkeuring. Waarbij je je verantwoordelijk blijft voelen voor de gevoelens en de behoeften van anderen en het nakomen van al je aangenomen verplichtingen.
Ja, dat doe ik wel even. Dit weekend elkaar zien? Dat moet vast ergens lukken. Natuurlijk kom ik naar je toe, dat hebben we toch immers afgesproken? “Ja”, ik heb je gehoord en “Ja”, ik kom je graag tegemoet en “Ja”, ik ben vereerd dat je het aan me vraagt en “Ja”, ook ik wil het liever gisteren dan vandaag… En toch kies ik ervoor om het niet te doen…
“Ik wil jouw liefde in vrijheid ontvangen…” Dat is de plek waar ik vandaan kom. Niet de gouden kooi, maar de deur die altijd open staat. Zij is het waard om te stralen. Dat is ook waarom ik voor haar gevallen ben. Zij heeft haar vleugels uit te kunnen slaan zodat ze de wereld kan verblijden en mooier kan maken met haar bijdrage en aanwezigheid. En dat zij het is, die er steeds opnieuw voor kiest om weer terug te willen keren.
De eerste stap op weg naar vertrouwen bestaat eruit dat je eerst bereid bent om contact te maken met onzekerheid. Met onrust of zelfs met angst. Een groot deel van onze onzekerheid ontstaat doordat we heel hard ons best doen om het huidige moment te willen controleren. Ergens vinden we dat wat ín het moment plaatsvindt, niet zou mogen of moeten gebeuren. Met andere woorden: we willen iets anders dan er op dat moment is… Je vindt dat je sterk en vol vertrouwen moet zijn, maar de realiteit is dat je onzeker bent en dat je het spannend vindt… En daar wil je zo snel mogelijk vandaan. De strategie zoals je die aangeleerd hebt gekregen is dan vooral om door te zetten, te pushen en vol te houden. In de overtuiging via die weg zekerheid, voldoening, geluk, rust en zelfs gezondheid te verkrijgen.
Ze is midden veertig en zit recht tegenover mij. Ze is gespannen, slaapt slecht, heeft een vol hoofd met een niet te stoppen stroom aan gedachten en wordt met regelmaat overmand door gevoelens van verdriet en paniek. Met vragende ogen kijkt ze me aan: “Mag ik hier dan echt voor mezelf kiezen?” Scheiden. Daar waar verbindingen worden doorsneden gaat dat hoe dan ook gepaard met pijn en verdriet. En dat mag ook. Het komt nog wel eens voor dat de omgeving denkt dat degene die de beslissing neemt om te scheiden, regelrecht het grote geluk in loopt. Niets is minder waar. Het is niet voor de één meer of minder pijnlijk dan voor de ander. Hooguit anders.