Als je iemand als vriend of vriendin hebt, wiens vriendschap je niet aan zou raden aan je ouders of je eigen kinderen, wat maakt dan dat je het toch in stand houdt?
Waar had je vroeger toen je klein was het meest behoefte aan? Wanneer je je boos of verdrietig voelde omdat je een slecht cijfer had op school of omdat je ruzie had met een vriendje of vriendinnetje. Waar zat je dan het meeste op te wachten?
Is de weerstand welkom? Is het welkom als het tegenzit? Als het totaal anders loopt dan je verwacht had? Misschien wel tegen het onredelijke aan, onrechtvaardig zelfs… Is het dan nog steeds welkom?
Perfectionisme, de lat hoog leggen en doorzetten zijn zeer waardevol. Het zijn eigenschappen die je in staat stellen om het allerbeste uit jezelf te halen en op die manier prestaties neer te zetten en successen te boeken. Totdat je het perfectionisme en de resultaten nodig gaat hebben om je goed te voelen… Dán heeft je perfectionisme leiding gekregen over jou in plaats van andersom. En ga je keuzes maken uit angst om iets te verliezen in plaats van dat je keuzes maakt vanuit een verlangen.
“Ik wil contact blijven maken met dat vlammetje”, zegt ze met tranen in haar ogen. “Dat vlammetje is mijn houvast. Het is de verbinding met het leven om mij heen. Als ik dat vlammetje maar kan voelen, dan voel ik mij goed….”
“Ik wil meer balans in mijn leven! Meer balans tussen werk en privé… Als ik nou weet welke richting ik op kan gaan… Als ik nou helderheid heb… ”
De balans in jouw leven, waar is dat afhankelijk van? Gaat dat over een balans die gericht is op de situaties buiten jou? Of over een balans ín jou?