by Juriaan

Depressie: een oorlog tegen gevoelens

Depressie, somberheid. De schaduwkant van het leven. Wie het heeft meegemaakt weet hoe intens en donker het daar kan zijn. Het gevoel van paniek. Het gevoel dat je vijf meter onder het wateroppervlak zit en alles in jou naar boven wil. De worsteling, de kracht, de moeite die dat kost. En heel soms lukt het om even adem te halen. En dan zak je opnieuw weg in het kolkende water. Angst om op te geven en in overgave te gaan. Weg te glijden in dat diepe, eindeloze, donkere gat daar beneden.

En dus blijf je oorlog voeren tegen deze donkere gevoelens. Tegelijkertijd put ‘t je uit. Je lijf protesteert en toch blijf je vechten. De angst voor overgave, voor de duisternis, en eenzaamheid kan zo groot zijn dat iets in jou het liefst een ladder naar de hemel wil pakken.

Poort naar herstel

En ook die gedachten zijn welkom. Het is normaal om af en toe te verlangen naar een soort van eeuwige rust en stilte. Los te komen van al je aangenomen verplichtingen en verantwoordelijkheden. Gedachten die vaak met weerstand en paniek ontvangen worden. Niet alleen door je zelf, maar ook door de mensen om je heen. Door deze gevoelens af te wijzen en daarvan weg te willen raak je echter nog verder verwijderd van je zelf: “Je mag dit niet voelen, je mag niet zijn wie je nu bent…” Het is in mijn optiek echter juist deze plek die de poort is naar herstel.

Dat moment

Die plek daar vijf meter onder ‘t wateroppervlak, op de grens tussen licht en donker. De angst, de eenzaamheid, de wens om op te geven. Maar ook de hoop, het verlangen en misschien wel ergens een diep vertrouwen. Precies daar op die scheidslijn jezelf te ontmoeten. Soms een glimp op te vangen van het voor jou juiste pad, dat je ‘t gevoel hebt dat je op een goede plek zit en er dan toch weer uitgeknikkerd wordt. Dat moment.

Verlangens

Het is juist dat moment dat je steeds weer nodig hebt om te voelen wat je niet meer wilt en wat je échte, diepe verlangen is. Leer zijn met al die gevoelens in jouw lijf zodat je er niet meer in ‘n reflex van weg hoeft te vluchten. Ook gevoelens van somberheid, angst en paniek zijn er in essentie vóór jou. Ze wijzen je de weg naar een diep verborgen verlangen. Mits je bereid bent om ze te ontmoeten en er echt naar te luisteren.

in Juriaan Galavazi 0 comments
Post tags

You may also like

Klem

"Hoe gaat het eigenlijk met mij?"

Stop met rennen en je houdt meer tijd over om te leven